Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι δικηγόρος, πτυχιούχος της Νομικής και των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος του πτυχίου Master of Laws (University College), διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (London School of Economics and Political Science)και Senior Research Fellow του Πανεπιστημίου Λονδίνου.
Διδάσκει Εγκληματολογία και Συγκριτικό Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Reading και διευθύνει το Τμήμα Εγκληματολογικών Μελετών του ίδιου Πανεπιστημίου (Director fo Cominal Justice Studies). Έχει διδάξει επίσης στο Bramshill Police College, τo Central London Polytechnic και το London School of Economics. Από το 1993-1998 ήταν επισκέπτης καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Εγκληματολογικά και νομικά άρθρα του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Lancet, British Journal of Cominiology, Annales intermnationales de Criminologie κ.α.
Με τη λογοτεχνία ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει ασχοληθεί από τα παιδικά του χρόνια. Έχει γράψει πάνω από 100 βιβλία για παιδιά, ένα βιβλίο για ενήλικες (Ο Ερωτευμένος Πυροσβέστης) και πάνω από 20 θεατρικά έργα, μα και λιμπρέτα για όπερες.
Έργα του έχουν τιμηθεί με βραβεία από την "Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών", τον "Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου" και τη "Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Στην Αγγλία και Αμερική βιβλία του έχουν λάβει μεταξύ άλλων: το Parents Choice Amazing Accomplishment Award, το The Sheffiedls children's Book Award Commendation, το Hudson, Massachusetts Children's Choice Award, το Arizona Library Association Young Readers Award.
Τα θεατρικά του έργα Το όνειρο του σκιάχτρου παίχτηκε το 1992 στο θέατρο του Βρετανικού Μουσείου της Αγγλίας στα πλαίσια του European Arts Festival. Τον ίδιο χρόνο, το έργο του Χίλιες και Μία Γάτες σε μετάφραση του Z. Rudrinski βραβεύτηκε με το Α΄ Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό θεατρικού έργου που οργάνωσε το Πολωνικό Κέντρο Τέχνης για τη Νεότητα. Το 1993 το βιβλίο του Τα Τρία Μικρά Λυκάκια έφτασε στη δεύτερη θέση των αμερικάνικων παιδικών best sellers (Picture Books).
Βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά έχουν μεταδοθεί από το BBC, έχουν περιληφθεί στα αναγνωστικά ελληνικών και αμερικανικών σχολείων και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ολλανδικά, σουηδικά, ιαπωνικά και πολλές άλλες γλώσσες.
Στην Αμερική η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Μινεσότα της Μινεάπολης (Ε.Μ. Αndersen Library) αποφάσισε να συγκεντρώσει το σύνολο των λογοτεχνικών βιβλίων του Ευγένιου Τριβιζά, μελέτες για το έργο του, χειρόγραφα και άλλο υλικό σε μια ειδική ερευνητική συλλογή. Η έκθεση των πρώτων αποκτημάτων της συλλογής έγινε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα το Μάιο του 2000, όπου ο Ευγένιος Τριβιζάς μίλησε με θέμα "Τα στερεότυπα του καλού και του κακού στην Παιδική Λογοτεχνία" και στην εισήγησή του απάντησε ο γνωστός θεωρητικός της Παιδικής Λογοτεχνίας, Καθηγητής Jack Zipes.

Ο Συγγραφέας Ευγένιος Τριβιζάς

Ο Ευγένιος Τριβιζά εδώ και τριάντα χρόνια, ασχολείται με όλα σχεδόν τα είδη του λόγου (παραμύθι, ποίηση, θέατρο για παιδιά, διήγημα, κόμικς, παραμυθική και χιουμοριστική ιστορία, λιμπρέτο όπερας) καθώς και με την παραγωγή εκπαιδευτικού λογισμικού (CD-ROM) για παιδιά ('Ένας Ιππότης στο Κάστρο των Γραμμάτων, Ινστιτούτο Επεξεργασίας Λόγου, υπό έκδοση).
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του έργου του είναι το χιούμορ: χιούμορ καταστάσεων με έντονο φραστικό στοιχείο, παρωδία, σάτιρα, χιούμορ παραλόγου με αναφορές στον Lewis Carroll και στον Edward Lear και ιδιαίτερα λεκτικό χιούμορ που στηρίζεται σε ευφυή λογοπαίγνια, σε νεολογισμούς, ονοματοποιίες, Mots-valises κ.α. Με όχημα το χιούμορ και μια αστείρευτη φαντασία οργανώνει μια ποιητική της ανατροπής, ανατρέπει τις συμβατικές χρήσεις των λέξεων και των αντικειμένων και, περαιτέρω, πλήττει την καταπιεστική λογική, τη σοβαροφάνεια ή ορισμένες στερεότυπες αντιλήψεις. Το έργο του τοποθετείται στον αντίποδα του διδακτισμού και της στείρας ηθικολογίας, κινείται σ' ένα κλίμα ελευθερίας, αντισυμβατικότητας, τολμηρών μυθοπλαστικών εφευρημάτων και απροσδόκητων εξελίξεων.
Με διάθεση ανατροπής, ο συγγραφέας ξαναδιαβάζει και παραλλάσσει γνωστά λαϊκά παραμύθια έτσι ώστε το μήνυμά τους να εκσυγχρονίζεται και να συνομιλεί με τα δεδομένα της εποχής μας (Τα τρία μικρά λυκάκια, Heinemann 1993, Μίνωας 1994, το οποίο έχει μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες).
Στο έργο του Τριβιζά το χιουμοριστικό και κωμικό στοιχείο υποκρύπτει μια τραγική σύλληψη της ζωής καθώς και την κριτική στάση του συγγραφέα απέναντι στη σύγχρονη κοινωνία και τα προβλήματά της. Πίσω από την ελκυστική παραμυθιακή πλοκή και τις απολαυστικές χιουμοριστικές ανατροπές, θίγονται σοβαρά κοινωνικά θέματα. Η συνύφανση κωμικού και τραγικού στοιχείου, η υπαινικτική συμπύκνωση σε συνδυασμό με το ευφυές χιούμορ καθώς και η δυνατότητα αναγωγής της φαινομενικά απλής αφήγησης σε πολλαπλές και πολυεπίπεδες αναγνώσεις, είναι χαρακτηριστικά που καθιστούν το έργο του Τριβιζά ιδιαίτερα αγαπητό όχι μόνο στους μικρούς αλλά και στους μεγάλους αναγνώστες.
Σταθμός στο έργο του Τριβιζά μπορούν να θεωρηθούν τα διηγήματα του τόμου Ο Ταξιδιώτης και η Μαργαρίτα (εκδ. Πατάκη 1996), τα οποία απευθύνονται σε μεγάλα παιδιά και σε μεγάλους. Κύρια χαρακτηριστικά της γραφής του σ' αυτό το βιβλίο είναι ο λυρισμός, η ποιητικότητα και η μουσικότητα. Ο συγγραφέας δοκιμάζει, χωρίς να καταργεί, τα όρια του πεζογραφικού λόγου και δημιουργεί μια αφήγηση γεμάτη ποιητική υποβολή. Ταυτόχρονα συνομιλεί δημιουργικά και διακειμενικά με τα παραμύθια του Οscar Wilde και θίγει θέματα όπως είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η αγάπη και η αδικαίωτη αυτοθυσία.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνε και στο ιδιαίτερα δημοφιλές βιβλίο του Τριβιζά Τα Ογδόντα Οχτώ Ντολμαδάκια (εκδ. Καλέντης 1997), ένα ευρηματικό στη σύλληψη και σύνθεσή του παραμύθι. Πρόκειται για ένα είδος διαδραστικού (interactive) βιβλίου, στο οποίο ο Τριβιζάς προτρέπει το παιδί-αναγνώστη να συμπεριφερθεί όπως ο συγγραφέας και να κατασκευάσει τη δική του ιστορία, επιλέγοντας μια ή περισσότερες από τις διαφορετικές εκδοχές της πλοκής που του προσφέρονται στο βιβλίο. Έτσι ο Τριβιζάς προωθεί τον αναγνώστη σ' έναν δημιουργικό-ενεργητικό ρόλο και με την τεχνική που ακολουθεί θυμίζει ανάλογες τακτικές του μεταμοντέρνου μυθιστορήματος.
Το έργο του Τριβιζά είναι ένα έργο με διεθνικό χαρακτήρα και εμβέλεια, το οποίο αποτελεί ήδη αντικείμενο μελέτης σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια.

Τζίνα Καλογήρου
Επικ. Καθηγήτρια Παιδαγωγικού Τμήματος
Δημοτικής Εκπαίδευσης
Πανεπιστημίου Αθηνών

Τι έγραψε ο Τύπος για τον
ΕΥΓΕΝΙΟ ΤΡΙΒΙΖΑ

(αποσπάσματα από κριτικές)

Τα παραμύθια του είναι ένα τρελό πανηγύρι της φαντασίας και της χαράς. Προκαλούν συνεχή ευφορία.

Δημοσθένης Κούρτοβικ
Συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας
Εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 11-10-1997

Μέσα στην ψυχρή επιστημονική τεχνική του εγκληματολόγου που χρησιμοποιεί τις λέξεις ως νυστέρια κρύβεται μια υπέροχη φτερωτή στολή, μια οργιάζουσα φαντασία, ένας χείμαρρος λεκτικός, ένας γοητευτικός παραμυθάς.

Κώστας Γεωργουσόπουλος
Φιλόλογος, κριτικός θεάτρου
Απόσπασμα προλόγου στη β΄ έκδοση του θεατρικού έργου
Το όνειρο του Σκιάχτρου.
Εκδ. Εστία 1995.

Άξιος διάδοχος του Ροντάρι…

Μένη Κανατσούλη
Αν. Καθηγήτρια Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Το απίθανο, το ονειρικό, η πραγματικότητα, η φαντασία, η περιπέτεια, το τραγικό είναι τα βασικά στοιχεία της γραφής του και όλα αυτά διαπλέκονται έτσι ώστε φαντασία και πραγματικότητα, τραγικό και κωμικό στοιχείο να ενοποιούνται.

Άντα Κατσίκη - Γκιβάλου
Καθηγήτρια Παν/μίου Αθηνών

…Κύριο υφολογικό γνώρισμα του συγγραφέα Τριβιζά είναι το χιούμορ (ειδικότερα το λεκτικό χιούμορ, με μια μεγάλη δόση φαντασίας και παραλόγου, ένα χιούμορ που αρέσει ιδιαίτερα στα παιδιά) αλλά και ο δημιουργικός (νεολογικός, αφενός, και ακριβολογικός - ποιητικός, αφετέρου) χειρισμός της γλώσσας.

Θανάσης Νάκας
Αναπλ. Καθηγητής Γλωσσολογίας Παν/μιου Αθηνών

Το παραμύθι στον Ευγένιο Τριβιζά έχει όλα τα στοιχεία που το κάνουν πραγματική ποίηση, δημιουργία και αναδημιουργία προσώπων, πραγμάτων και καταστάσεων, δημιουργία και αναδημιουργία της ζωής.

Γιώργος Μπαμπιινώτης
Καθηγητής Γλωσσολογίας Παν/μίου Αθηνών
Πρύτανης Παν/μίου Αθηνών

Μια φαντασία που αφοπλίζει, που δημιουργεί δόκιμα ένα νέο σύμπαν παιδείας, όπου ο μύθος, τα πρόσωπα, το χιούμορ, η λογική κρίση συνέρχονται σε ένα μέγα γλωσσικό επίτευγμα.

Τηλέμαχος Μουδατσάκης
Καθηγητής Θεατρολογίας Παν/μιου Κρήτης

Ιδιοφυής αντιστροφή ενός κλασικού παραμυθιού με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα.

Περιοδικό PUBLISHERS WEEKLY

Απολαυστικό
Εφημερίδα DAILY MAIL

Σαγηνευτικό
Περιοδικό Βookseller

Υπέροχο
Εφημ. Star

…εγγυημένο να κάνει και τους ενήλικες ακόμα να γελάσουν.
Εφημ. Evening Telegraph

…γεμάτο από πνευματώδες χιούμορ…
Περιοδικό Booklist

O Eυγένιος Τριβιζάς ξεκινάει αποφασισμένος να μας διηγηθεί μια παραδοσιακή ιστορία με έναν νέο τρόπο…
Περιοδικό New York Times

…μια επιτυχημένη αλληγορία για τη συνεχώς αυξανόμενη βία στις σύγχρονες κοινωνίες…
Boas Pedersen
Κριτικός Λογοτεχνίας

…ως ένα εξαίρετο συμπλήρωμα για κάθε σχολική βιβλιοθήκη.
Ιnge Kristensen
Κριτικός Λογοτεχνίας

Μόνο οι πλέον ταλαντούχοι από τους συγγραφείς έχουν την ικανότητα παραποιώντας ένα κλασικό παραμύθι να δημιουργούν κάτι σχεδόν εξίσου διασκεδαστικό και βαθυστόχαστο με το πρωτότυπο. Ο συγγραφέας που είναι γνωστός στην Ελλάδα για τα παιδιά του βιβλία, αλλά γνωστότερος σε άλλες χώρες για την πανεπιστημιακή του καριέρα στην Εγκληματολογία, επιτυγχάνει το ακατόρθωτο.

Περιοδικό Economist

H ΥΠΟΘΕΣΗ COCA-COLA

To 1994, η παγκόσμια γνωστή εταιρία Coca -Cola υπέρβαλε στην Ελλάδα δήλωση για να μπορεί να χρησιμοποιήσει ως σήμα στα προϊόντα της την λέξη Fruitopia, που αποτελεί την ομόηχη απόδοση με λατινικά στοιχεία της λέξης ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ, δηλαδή του τίτλου που έδωσε ο συγγραφέας Ευγένιος Τριβιζάς στο έργο του, που έχει παρουσιασθεί από το 1985, στην Ελλάδα ως τηλεοπτική σειρά, ως θεατρικό έργο και συνεχίζει να κυκλοφορεί σε σειρά κόμικ.
Ο Ευγένιος Τριβιζάς, με βάση τα πνευματικά δικαιώματα που έχει στην δημιουργία αυτής της λέξης και της χρήσης της ως τίτλο του έργου του, ζήτησε από τα αρμόδια Ελληνικά Δικαστήρια την απόρριψη της αίτησης της Coca-Cola.
Το Δικαστήριο, κρίνοντας με βάση τα στοιχεία ου υπέβαλαν ο Ευγένιος Τριβιζάς και η Coca-Cola, πείσθηκε ότι η λέξη ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ είναι επινόηση και προϊόν διάνοιας του Ευγένιου Τριβιζά και αποτελεί ιδιότυπο νεολογισμό. Το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι η λέξη αυτή είναι πρωτότυπη γλωσσολογικά και νοηματικά, γιατί δεν αποτελείται από λέξεις που έχουν χρησιμοποιηθεί από άλλον ή που καθένας θα σκεφτόταν να χρησιμοποιήσει ως τίτλο, δεν υπάρχει αυτούσια ούτε και έχει οποιοδήποτε περιεχόμενο στο Ελληνικό λεξιλόγιο ή σε κάποια άλλη γλώσσα, δεν είναι καταχωρημένη σε κανένα λεξικό.
Το Δικαστήριο αναγνωρίζει ότι η λέξη ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ είναι άμεσα συνδεδεμένη με το ομώνυμο έργο του Ευγένιου Τριβιζά και την φανταστική χώρα όπου διαδραματίζεται ο μύθος του έργου αυτού, το οποίο, ήδη από την πρώτη κυκλοφορία του έγινε ευρύτατα γνωστό στο Ελληνικό κοινό, η δε πρωτοτυπία και ευρηματικότητα του τίτλου αυτού συνετέλεσε στην διάδοση και επιτυχία του έργου και συνδέθηκε αναπόσπαστα, όχι μόνον με το έργο, αλλά και με τον εμπνευστή του έργου, Ευγένιο Τριβιζά, ο οποίος είναι γνωστός παγκοσμίως για το έργο του στην παιδική λογοτεχνία, και το ευρηματικό του λεξιλογίου του.
Επίσης, το Δικαστήριο απέρριψε την εκδοχή που προέβαλλε η Coca-Cola, σε σχέση με την ετυμολογία της λέξης, δηλαδή ότι αυτή ήταν κοινότυπη λέξη και απλή ένωση της λέξης "φρούτο" με την κατάληξη "πια", αλλ' αντίθετα, δέχθηκε την άποψη του Ευγένιου Τριβιζά, ότι αποτελεί μια ευρηματική λογοτεχνική και ποιητική σύνθεση, που δεν είναι βέβαιο από ποιες λέξεις-ρίζες, έχει δημιουργηθεί (φρούτο+ουτοπία ή φρούτο+τόπος), και το Δικαστήριο έκλινε προς την άποψη ότι ενδεχομένως, η λέξη αυτή προήλθε από την συνένωση των λέξεων "φρούτο" και "ουτοπία".
Με βάση τις παραπάνω σκέψεις και το ότι η λέξη που κατατέθηκε από την Coca-Cola, αποτελεί ομόηχη ακριβώς μεταφορά από την Ελληνική στην Αγγλική γλώσσα, της λέξης ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ, το Δικαστήριο έκρινε ότι η λέξη ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ δεν μπορεί να γίνει δεκτή ως σήμα της Coca-Cola, και επικύρωσε την απόφαση της Διοικητικής Επιτροπής Σημάτων, απορρίπτοντας την Αίτηση της Coca-Cola.

TO ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙ
(ανέκδοτο παραμύθι)

ΗΤΑΝ κάποτε ένας ποντικούλης που το λέγανε Τρωκτικούλη. Ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό, ήθελε να τα αγγίξει.

- Παππού - έλεγε στον παππού του - σήκωσέ με σε παρακαλώ στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι.

- Δεν γίνεται αυτό που ζητάς εγγονάκι μου απαντούσε ο παππούς του. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τα αγγίξει κανείς.

- Μα γιατί είναι τόσο ψηλά παππού;

- Είναι τόσο ψηλά για να μην τα αγγίζουνε τα ποντικάκια και λερώνεται η ασημόσκονή τους.

- Εγώ όμως παππού μια μέρα, να το δεις, θα αγγίξω ένα αστεράκι. Αλλά προτού το αγγίξω, θα πλύνω καλά- καλά τα χεράκια μου για να μην λερώσω την ασημόσκονη του.

Και τι δεν έκανε ο Τρωκτικούλης για να αγγίξει ένα αστεράκι. Έπαιρνε φόρα και πηδούσε με όλη του την δύναμη όσο πιο ψηλά μπορούσε. Σκαρφάλωνε σε σκουπόξυλα. Σκαρφάλωνε σε τηλεγραφόξυλα. Σκαρφάλωνε σε κεραίες τηλεόρασης. Σκαρφάλωνε σε καμπαναριά. Τίποτα όμως. Όσο και να προσπαθούσε δεν κατάφερνε να αγγίξει ένα αστεράκι.

- Ίσως είχε δίκιο ο παπούλης σκεφτόταν - Ίσως να μην αγγίξω ποτέ στην ζωή μου αστεράκι. Αλλά πάλι, το θέλω τόσο πολύ, που -ποιος ξέρει- ίσως κάποια μέρα να τα καταφέρω.

- Έτσι περνούσαν οι μέρες και οι μήνες ώσπου ένα Χριστουγεννιάτικο βράδυ βγήκε ο Τρωκτικούλης από την ποντικότρυπα του και τι να δει; Ένα στολισμένο έλατο στην μέση του σαλονιού και στην κορφή του ελάτου ένα ασημένιο αστεράκι.

Ο Τρωκτικούλης, έτριψε τα μάτια του σαστισμένος, έκανε πέντε τούμπες από τη χαρά του, έκανε μπροστά, έκανε πίσω και έτρεξε στην ποντικοφωλιά του.

- Παππού! παππού! Έλα να δεις! ένα δέντρο φύτρωσε στη μέση του σαλονιού και στην κορυφή του έχει ένα αστεράκι.

- Είσαι σίγουρος εγγονάκι μου.

- Άμα σου λέω παππού! Θα το αγγίξω. Δεν μου ξεφεύγει! θα το αγγίξω.

Έτσι λοιπόν ο τρωκτικούλης έπλυνε τα χέρια του και για καλό και για κακό σαπούνισε τα ποδαράκια του και τα μουστάκια του και την ουρίτσα του και άρχισε να σκαρφαλώνει στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε.

Εκεί που σκαρφάλωνε συνάντησε ένα ξύλινο στρατιωτάκι. Φορούσε φανταχτερή στολή και στην μέση του είχε ζωσμένο ένα σπαθί.

- Γεια σου ποντικάκι - του είπε το στρατιωτάκι - Για πού το'βαλες;

- Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι

- Αστεράκι; Τι νόημα έχει να αγγίξεις ένα αστεράκι; - είπε το στρατιωτάκι - Έχω να σου προτείνω κάτι πολύ καλύτερο.

- Δηλαδή;

- Να γίνεις και συ στρατιώτης - Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί στη βάση του δέντρου; Εκεί μέσα βρίσκονται άλλα δώδεκα στρατιωτάκια. Θα κάνουμε ένα στρατό και θα κατακτήσουμε όλο το σπίτι, θα κυριεύσουμε το μπάνιο. Θα λεηλατήσουμε την κουζίνα και ποιος ξέρει; Μπορεί να βρούμε κανέναν άλλο στρατό και να τον κατατροπώσουμε. Μετά θα κατακτήσουμε και τον υπόλοιπο κόσμο. Θα είσαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι θα σε τρέμουνε.

- Δεν θέλω να είμαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι να με τρέμουνε.

- Τι θέλεις;

- Να αγγίξω ένα αστεράκι.

Έτσι ο Τρωκτικούλης συνέχισε να σκαρφαλώνει.

Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε -σκαρφάλωνε κι εκεί που σκαρφάλωνε, συνάντησε μια κουκλίτσα. Ήταν η πιο όμορφη κουκλίτσα που είχε δει ποτέ του. Είχε ολόξανθα μαλλιά και γαλάζια φουστίτσα.

- Γεια σου ποντικάκι - του είπε η κουκλίτσα - για πού τόβαλες;

- Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι.

- Και τι θα καταλάβεις να αγγίξεις ένα αστεράκι; είπε η κουκλίτσα - Ενώ αν αγγίξεις εμένα, αν με αγκαλιάσεις, αν με φιλήσεις, αν με αγαπήσεις - ποιος ξέρει - μπορεί να σε αγαπήσω κι εγώ. Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί με το ροζ περιτύλιγμα και την βυσσινιά κορδέλα στη βάση του δέντρου; Ε λοιπόν εκεί μέσα βρίσκεται ένα πανέμορφο κουκλόσπιτο, με λουλουδένια ταπετσαρία στη κρεβατοκάμαρα και μικρούλικα σερβίτσια στην τραπεζαρία. Θα ζήσουμε εκεί για πάντα ευτυχισμένοι και θα σου τηγανίζω κάθε μέρα τυροπιτάκια και την Κυριακή θα πηγαίνουμε στο κουκλοθέατρο.

- Δεν θέλω να ζήσουμε εκεί για πάντα ευτυχισμένοι ούτε να μου τηγανίζεις κάθε μέρα τυροπιτάκια ούτε την Κυριακή να πηγαίνουμε στο κουκλοθέατρο.

- Τι θέλεις;

- Να αγγίξω ένα αστεράκι.

- Καλά. Κάνε του κεφαλιού σου να δούμε τι θα καταλάβεις, είπε η κουκλίτσα.

Έτσι το ποντικάκι συνέχισε να σκαρφαλώνει.

- Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε και εκεί που σκαρφάλωνε συνάντησε ένα ναυτάκι.

- Γεια σου ποντικάκι - του είπε το ναυτάκι - Για πού το' βαλες;

- Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι.

- Αστεράκι; Ποιος ο λόγος να αγγίξεις ένα αστεράκι; Γιατί να χάνεις τον πολύτιμο χρόνο σου με αστεράκια; -είπε το ναυτάκι - Έχω να σου προτείνω κάτι πολύ -πολύ - πολύ μα πάρα πολύ καλύτερο.

- Τι;

- Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί με το θαλασσί περιτύλιγμα και την μπλε κορδέλα στη βάση του δέντρου; Ε λοιπόν εκεί μέσα βρίσκεται μια μπουκάλα που έχει μέσα ένα καραβάκι. Θα σπάσουμε την μπουκάλα, θα κλέψουμε το καραβάκι θα πάμε στο πιο κοντινό ρυάκι και θα σαλπάρουμε. Έχω εδώ στην τσέπη ένα χάρτη θησαυρών. Θα βγούμε στον ωκεανό και θα βρούμε τον θησαυρό. Εκατό ροζ ρουμπίνια μεγάλα σαν καρύδια και χίλια πράσινα σμαράγδια μεγάλα σαν αμύγδαλα. θα είσαι ο πιο εύπορος ποντικός του κόσμου, όλοι θα σου κάνουν υποκλίσεις και θα ζεις σε ένα τυριόροφο σπίτι.

- Δεν θέλω να είμαι ο πιο εύπορος ποντικός του κόσμου ούτε όλοι να μου κάνουν υποκλίσεις ούτε να ζω σε ένα τυριόροφο σπίτι, είπε το ποντικάκι.

- Τι θέλεις;

- Να αγγίξω ένα αστεράκι - Πως το λένε ρε παιδιά; - Θέλω να αγγίξω ένα αστεράκι. Ένα αστεράκι. Δεν θέλω ούτε να γίνω δοξασμένος στρατιώτης ποντικός, ούτε να μου τηγανίζουν τυροπιτάκια, ούτε, ούτε να μου κάνουν υποκλίσεις. Ένα αστεράκι θέλω ν' αγγίξω κι εγώ. Πως το λένε; Ένα αστεράκι.

- Καλά ντε μη φωνάζεις. Εσύ θα το μετανιώσεις… είπε το ναυτάκι

Έτσι το ποντικάκι συνέχισε ν' ανεβαίνει, να ανεβαίνει να ανεβαίνει, ώσπου έφτασε στην κορυφή του ελάτου.
Εκεί αντίκρισε το πιο όμορφο αστεράκι που είχε δει ποτέ του Φεγγοβολούσε και το έλουζε σε μια μαλαματένια λάμψη. Το ποντικάκι άπλωσε δειλά -δειλά το χεράκι του που το είχε πλύνει οχτώ φορές και τ άγγιξε. Το αστεράκι λες και ανάσανε. Έγινε ακόμα πιο ασημένιο, πιο ζεστό, πιο λαμπερό. Λες και το αγκάλιασε η φεγγοβολιά του, λες και το χάιδεψαν απαλά οι φωτεινές αχτίνες του με την πιο γλυκιά θαλπωρή που μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Το ποντικάκι αισθάνθηκε τόσο μα τόσο ευτυχισμένο. Τα μουστάκια του έτρεμαν. Τα ποδαράκια του έτρεμαν. Η ουρίτσα του έτρεμε. Έτρεμε ολόκληρο από τη χαρά του. Έτρεμε τόσο πολύ που έχασε την ισορροπία του, έπεσε από το δέντρο και βρέθηκε ανάσκελα στο παχύ χαλί.

Μόλις σηκώθηκε έτρεξε αμέσως στην ποντικότρυπα για να πει τα νέα στον παππού του.

- Παππού… παππού… Το άγγιξα.

- Ποιο άγγιξες εγγονάκι μου;

- Το αστεράκι! Το άγγιξα το αστεράκι!

- Μπράβο εγγονάκι μου - καμάρωσε ο παππούς. Είσαι το πρώτο ποντικάκι στην οικογένειά μας που αγγίζει αστεράκι. -Θα χουμε να το λέμε…

Μετά το ποντικάκι βγήκε από την ποντικότρυπα και έτρεξε γρήγορα-γρήγορα να δει πάλι το αστεράκι που είχε αγγίξει.

Αλλά στο μεταξύ είχε γίνει μια βλάβη του ηλεκτρικού και το αστεράκι είχε σβήσει.

- Φαίνεται ότι θα γύρισε πάλι ξανά στον ουρανό! σκέφτηκε το ποντικάκι.

Φόρεσε το παλτουδάκι του βγήκε στον κήπο και σήκωσε τα μάτια του ψηλά.

Χιλιάδες, μυριάδες αστέρια στραφτάλιζαν στο απέραντο στερέωμα…

Το ποντικάκι τα αγκάλιασε όλα με το βλέμμα του.

- Ποιο άραγε να είναι αυτό που άγγιξα; αναρωτήθηκε.

Τώρα όμως που είχε αγγίξει ένα αστεράκι ένοιωθε μια μεγάλη αυτοπεποίθηση.

- Υπάρχουν χιλιάδες ακόμα αστεράκια για να αγγίξω - σκέφτηκε.
- Αλλά αφού τα κατάφερα μια φορά, σίγουρα θα τα ξανακαταφέρω… Θα τ' αγγίξω όλα…

Κι εκεί ανάμεσα στα χιλιάδες αστέρια ένα μικρό αστεράκι τρεμόσβηνε λες και του'κλεινε το μάτι, λες και το έλεγε.

- Ναι μικρό μου ποντικάκι… Κάποια μέρα θα τ'αγγίξεις όλα…