Γεννήθηκε στον Ζαρό Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (Ph.D.). Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει βιβλία και άρθρα για τον Όμηρο, τη λυρική ποίηση, την τραγωδία, τον Αριστοτέλη, το Αρχαίο Ελληνικό Μυθιστόρημα, την αρχαία ελληνική λογοτεχνική κριτική και ασχολείται με τη μετάφραση κλασικών κειμένων. Τα ενδιαφέροντα του στρέφονται επίσης στη μελέτη της σύγχρονης Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και έχει γράψει βιβλία και άρθρα για τον Σολωμό, τον Σεφέρη, τον Σικελιανό, τον Ελύτη, τον Σινόπουλο, τον Εμπειρικό, τον Ρίτσο, τον Εγγονόπουλο κ.α.

ΒΡΑΒΕΙΑ

1982: Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης
1983: Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το μυθιστόρημα "Ιστορία"
1962: Β΄ Βραβείο Πανσπουδαστικής Ποίησης με κριτές τον Ο. Ελύτη, τον Γ. Ρίτσο, και τον Ν. Βρεττάκο.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Λειμωνάριο, μυθιστόρημα. 1η έκδοση, Αθήνα, Κάλβος, 1974. Σελ. 166. 2η έκδοση, Αθήνα, Κέδρος, 1994. Σελ. 194. ΙSBN: 960-04-1022-4

Η Αρραβωνιαστικιά, μυθιστορία. 1η έκδοση, Αθήνα, Κέδρος, 1979.Σελ. 141. 2η έκδοση, Αθήνα, Κέδρος, 1996. Σελ. 141. ΙSBN: 960-04-1345-2.

Ιστορία, μυθιστόρημα. 1η έκδοση, Αθήνα, Κέδρος, 1982. Σελ. 171. Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1983.

Ανωφελές Διήγημα, μυθιστόρημα, 1η έκδοση, Αθήνα, Κέδρος 1993. Σελ. 283. ΙSBN: 960-04-0776-2.

Ερωτικόν, πεζογραφήματα. 1η έκδοση, Αθήνα, Κέδρος, 1995. Σελ. 181. ΙSBN: 960-04-1085-2.

Στην Κοιλάδα των Αθηνών, μυθιστόρημα. 1η έκδοση, Αθήνα, Κέδρος, 2000. Σελ. 293. ISBN: 960-04-1850-0.

ΠΟΙΗΣΗ

Ο Ζαχαρένιος Εραστής, 11 και ένα ποιήματα. Αθήνα, Στιγμή, 1984. Σελ. 30.

Απόλογος, σχεδίασμα μετάφρασης, ποιήματα, Αθήνα, Στιγμή, 1997. Σελ. 37. ISBN: 960-269-168-0.

Αυτοτελείς Νεοελληνικές Μελέτες

Γιώργος Σεφέρης, Μεταγραφές (Φιλολογική Επιμέλεια, Σχόλια και Επίμετρο), 1η έκδοση, Αθήνα, Λέσχη, 1980. Σελ. 340. 2η έκδοση, Αθήνα, Ίκαρος, 2000. Σελ. 340. ISBN: 960-7721-60-8.

Ανδρέας Εμπειρικός, Ο ποιητής του Έρωτα και του Νόστου, Αθήνα, Κέδρος 1983. Σελ. 212.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Η Σήμερον ως Αύριον και ως Χθες (Φιλολογική επιμέλεια, Σχόλια και Επίμετρο) Αθήνα, Άγρα, 1984. Σελ. 175.

Ο Βασιλιάς της Ασίνης, Η ανασκαφή ενός ποιήματος. Αθήνα, Στιγμή, 1986. Σελ. 117.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Ο Μέγας Ανατολικός, τόμοι 8 (Φιλολογική επιμέλεια, Σχόλια και Επίμετρα) Αθήνα, Άγρα, 1990-1992. Σελ. 2150. ΙSBN: 960-325-022-8.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Εσ-Εσ-Εσ-Ερ Ρωσία (Φιλολογική επιμέλεια, Σχόλια και Επίμετρο) Αθήνα, Άγρα, 1995. Σελ. 17. ΙSBN: 960-325-158-5.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Ζεμφύρα ή Το μυστικόν της Πασιφάης (Φιλολογική επιμέλεια, Σχόλια και Επίμετρο) Αθήνα, Άγρα, 1984. Σελ. 38. ΙSBN: 960-325-271-9.

Μεταφράσεις

Στα Αγγλικά:

The Spiritual Meadow [tr.by]: Mary Argyraki. Dedalus Ltd, 2000. 178 pp. ISBN: 1-873982-44-5.

The History of a Vendetta [tr.by]: Helen Cavanagh. Dedalus Ltd, 1991. 125 pp. ISBN: 0-7818-0002-1

A Report of a Murder [tr.by]: Helen Cavanagh. Dedalus Ltd, 1995. 215 pp. ISBN: 1-873982-12-7

Eroticon, [tr.by]: David Connolly. Dedalus Ltd, 1999. 190 pp. ISBN: 1-873982-88-7

Στα Γερμανικά:

Der Schlaf der Rinder [tr.by]: Norbert Hauser. Bruckner & Thunker, 1996. 186 pp. ISBN: 3-905208-24-5 2η έκδοση, Piper, 1998. ISBN: 3-492-22512-2

Bericht von einem vorbestimmten Mord. [tr.by]: Norbert Hauser. Roman DuMont, 1998. 274 pp. ISBN: 3-7701-4463-5

Στα Εβραϊκά:

Ιστορία [Tr.by]: Amir Zucerman, 1998. 128 pp.

O Συγγραφέας
ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ

Γραμμένα σε σύγχρονο ύφος που θυμίζει τα τελευταία έργα του Κούντερα, του Μαρκέζ και το Grimus and Shame του Σάλμαν Ράσντι, οι έξι νουβέλες του Γιώργη Γιατρομανωλάκη προσεγγίζουν μια πλούσια ποικιλία παραδόσεων της Ελληνικής γλώσσας: Οι μεγάλες ιστορίες ειπωμένες σε πρώτο πρόσωπο από τον Ηρόδοτο, τον "πατέρα της ιστορίας" του 5ου αιώνα π.Χ. το ερωτικό ρομάντζο πλεγμένο με το στοιχείο του τρόμου, κατά την αφήγηση του Αχιλλέα Τάτιου του 2ου αιώνα μ.Χ.· οι σπιρτόζικες ιστορίες - ανέκδοτα που αντάλλαζαν οι Βυζαντινοί καλόγεροι του 6ου αιώνα. τα παλιά εγχειρίδια λαϊκής θυμοσοφίας των οποίων η αθωότητα είναι συνδεδεμένη με μια εκλεπτυσμένη και επίσημη γλώσσα. όλα αυτά είναι μερικά από τα συστατικά του μεθυστικού ποτού που μας προσφέρει η λογοτεχνική γραφή του συγγραφέα.
Καθένα από τα έξι βιβλία του συγγραφέα, είναι έντονα διαφορετικό. Με διάφορες διαβαθμίσεις, ο κοινός παράγοντας ο οποίος διαπνέει όλα του τα έργα είναι ένα εξαιρετικά εκλεπτυσμένο και μεταμοντέρνο pastiche. Αυτός ο παράγοντας είναι ιδιαίτερα εμφανής στο Λειμωνάριο (το οποίο βασίζεται σε ιστορίες μοναχών), στην Ιστορία (Ηρόδοτος) και στο Ερωτικόν. Η αναγνώριση αυτού του pastiche αποτελεί ένα μόνο μέρος της τέρψης που προκαλεί η ανάγνωση αυτών των βιβλίων: ακόμα και στις πιο περιπαικτικές και έντονα υπαινικτικές στιγμές του, ο Γιατρομανωλάκης εμφανίζει μια λογοτεχνική φωνή η οποία είναι δυνατή, ιδιόμορφη, και άμεσα αναγνωρίσιμη - όπως αποδεικνύουν οι μεταφράσεις των έργων του, στις οποίες η ίδια φωνή ηχεί δυνατά και καθαρά μέσα από τη δουλειά τριών διαφορετικών μεταφραστών.
Όπως αναμένεται από ένα συγγραφέα ο οποίος απολαμβάνει τη χρήση τέτοιων ανορθόδοξων πηγών, η μυθιστορηματική γραφή του έχει μικρή σχέση με τον κλασσικό ρεαλισμό του 19ου αιώνα ή τους απογόνους της που βασίζονται στην πλοκή και που συγκροτούν τις λίστες των μπέστ-σέλερ στις μέρες μας.
Ο Γιατρομανωλάκης εισχωρεί σε μια παράδοση στην οποία η ρεαλιστική αναπαράσταση, η αγωνία στην πλοκή, και η δημιουργία "ολοκληρωμένων χαρακτήρων" έχουν μικρή σημασία. Κανένα από τα έργα του δε διηγείται μια απλή ιστορία. σε εκείνα που περιέχουν δραματικά γεγονότα, η εξέλιξη της πλοκής δίνεται από την αρχή του μυθιστορήματος. Όπως και στην Ελληνική τραγωδία, ο "έλεος και ο φόβος" ενέχονται στον τρόπο αφήγησης-όχι στην ιστορία. Το Ερωτικόν δεν έχει ούτε ιστορία ούτε χαρακτήρες αν και διακρίνεται και αυτό όπως και το Ανωφελές Διήγημα από μια δυνατή, χαρακτηριστική φωνή, ενώ διακατέχεται από μια αίσθηση κατωτερότητας και, με δριμύ παραλογισμό, μάχεται με την αφηγηματική τέχνη του συγγραφέα με την ελπίδα μιας ανέφικτης ανταμοιβής.
Με τον εσκεμμένα παράδοξο τρόπο του, ο Γιατρομανωλάκης δε φοβάται να χειριστεί βαρυσήμαντα θέματα. Και η Ιστορία και το Ανωφελές Διήγημα έχουν το θάνατο και την εκδίκηση στο κέντρο της αφήγησης τους. ο συγγραφέας στρέφει μια προσεκτική και ατρόμητη ματιά τόσο στις φυσικές όσο και στις ψυχικές συνέπειες της απόφασης του να αφαιρεθεί μια ζωή. Το Ερωτικόν δεν είναι βέβαια ένα εγχειρίδιο του σεξ, όπως επιφανειακά παριστάνει, αλλά μια εξερεύνηση του ερωτισμού μέσα από τη γλώσσα.
Τα περισσότερα βιβλία του εμπνέονται από μια έντονη αίσθηση του τόπου. Αυτό ισχύει κυρίως στα δύο μυθιστορήματα τα οποία εκτυλίσσονται στην Κρήτη. Αλλά για το Γιατρομανωλάκη, όπως και για άλλους Έλληνες συγγραφείς του 20ου αιώνα, το Ελληνικό τοπίο δεν είναι απλά ένα φόντο. Με έναν ανιμιστικό τρόπο, τα ανθρώπινα όντα στον κόσμο του Γιατρομανωλάκη είναι άρρηκτα δεμένα με το τοπίο στο οποίο ζουν και το οποίο, όπως υποδηλώνεται, μπορεί πραγματικά να καθορίσει την πορεία της ζωής του.
Τα βιβλία του είναι εξαιρετικά μεστά και ανταμείβουν τον αναγνώστη ακριβώς επειδή οι χαρές τους αποδίδονται με τέτοιους τρόπους.

Roderick Beaton


Τι έγραψε ο Τύπος για τα βιβλία του
ΓΙΩΡΓΗ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗ
(αποσπάσματα από συνεντεύξεις και κριτικές)

Ιστορία, μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος, 1982. Σελ. 171.

ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ 1983

…Auch Istoria, was im Griechischen gleichermaβen Historiographie. Erzahlung und Begebenheit. Vorfall bedeuten kann, lebt von der Vielschichtigkeit des Textres, in dem die Darstellung individueller Mythologien die Beschreibung konkreter Vorgange wie selbstversrandlich erganzt bzw uberlagert. Geschildert wird - unter standiger Berufiung aut eine anonyme Tradition - ein mord auf Kreta im Jahr 1928, dessen Vorgeschichte und der Vollzung der Blutrache an dem Sohn des Taters. Das Augenmerk liegt dabei weniger auf den nuchternen Fakten der Handlung, die schon zu Beginn des Romans mitgeteilt werden, als auf deren Interpretation aus der Perspektive verschiedener an der Handlung bereiligter Personen sowie besonders des Erzahlers. Er stellt auch immer wieder die Beziehung der geschiderren Ereignisse zu realen Vorgangen im politischen Leben Griechenlands in den ersten Jahrzehnten des 20. Jh.s. her….

…Der Roman, dem ein Zirat HERODOTS vorangestellt ist, jenes Geschichtsschreibers, in dessen Werk sagenhafte Uberlieferung und uberprufbare historische Wahrheit noch nicht klar voneinander getrennt sind, wurde von Kritik und Publikum ubereinstimmend positiv aufgenommen. Auch wegen seiner hohes Formbewuβtsein bezeugenden Sprache kann der Roman als eines der uberzeugendsten Werke der zeitgenossischen griechischen Prosa gelten.

Torsten Israel
Philologe
KINDLERS LITERATUR LEXIKON
Munchen 1998

Iστορία

Jatromanolakis, Sprache ist auf faszinierende Weise umstandlich und unterkuhlt zugleich. Sie befreit den Tod vom Schauder kein Ekel will sich einstellen, wenn man liest, wie bizarr Servos in seinem Sarg verwest. Mit immer neuen Anlaufen und kurzen Schnitten, in Ruckblenden und vorausgreifenden Sequenzen wird im Roman die Zeit verfremdet. Dinge verdichten sich und dehnen sich uber ihre Korpergrenzen aus. Auch das geschriebene Recht scheint durch die geheimen Gesetze der Natur entkraftet: Der Tater werde "mit eigenen Augen sehen, wie die Kugel aus dem Gewehr rast und sich auf den loyalen fleiβigen Burger zubewegt. Zu Beginn wird die Kugel geradeaus fliegen (…), beruhrt sie dann aber den Mann, so wird sie sich, gelenkt vom Begriff des Gerechten, nach oben richten und das Opfer hochheben, bis in den Himmel hinauf, so wird der Gedanke gar nicht.
aufkommen, diese Mordtat sei ungerecht. "Die Zeit der Blutrache wunscht sich Jatromanolakis nicht zuruck, aber doch den Zauber einer beseelten Natur. "Diese Dufte, diese Gerausche und Ausblicke einer unzerstorten Welt (…), diese ganze Magie…"

Wandrey Uwe
Κριτικός Λογοτεχνίας, Συγγραφέας
Εφημ. DIE ZEIT, Nr. 47. I5/11/1996

Ιστορία

…Yatromanolakis's apparently simple style, in which, the narrator relates supernatural occurrences as credulously as he refers to actual historical occurrences, conceals a sophisticated challenge to the notion that a true and objective knowledge of events can be attained and that narrative is capable of conveying it….

Peter Mackridge
Νεοελληνιστής
Περιοδ. THE TIMES LITERARY SUPPLEMENT, 6-3-1992

Ανωφελές διήγημα, μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος 1993.
Σελ. 283. ISBN: 960-04-0776-2

Ηρακλής Παπαλέξης: Με το Ανωφελές Διήγημα υπερασπίζεστε την Πανεπιστημιακή Κοινότητα και τη δική της αίγλη και εξουσία, ή χρησιμοποιείτε το τραγικό αυτό έγκλημα ως πρόσχημα να ασκήσετε κριτική;

Γ. Γιατρομανωλάκης: Όπως ήδη έχω αναφέρει ο μύθος, η πλοκή του Μυθιστορήματος δεν αποτελεί παρά το όχημα που επιτάσσεται κάθε φορά για να μεταφέρει το ένα ή το άλλο φόρτωμα. Στον βαθμό που το Μυθιστόρημα είναι και αυτοβιογραφικό, και ο συγγραφέας είναι και μέλος της πανεπιστημιακής Κοινότητας, δεν βρίσκονται έξω από τις προθέσεις του ούτε η υπεράσπιση αυτής της Κοινότητας αλλά ούτε η άσκηση κριτικής. Όμως, ένα αληθινό Μυθιστόρημα πρέπει να υπερβαίνει τις ιδιότητες του συνηγόρου υπερασπίσεως ή του συνηγόρου κατηγορίας. Η Λογοτεχνία δεν έχει μόνο τη δική της λογική, το δικό της λόγο, έχει, κυρίως, τη δική της ηθική. Και αυτή είναι που πρωτίστως υπερασπίζεται ο συγγραφέας και σε αυτή μόνον θύει. Όχι επειδή ο λογοτέχνης βρίσκεται έξω από την πραγματικότητα της ζωής. Κάθε άλλο. Αλλά επειδή ακριβώς μέσα στη διαδοχή των αιώνων η Λογοτεχνία και η Τέχνη γενικά έδειξε πως είναι για το ανθρώπινο γένος η μοναδική εγγύηση τιμής.

Περιοδ. ΔΙΑΒΑΖΩ, τεύχος 313, 9-6-1993.

…Was aber bleibt einem Griechen, der klug genung ist, sich nicht als direkten Alleinerben der Antike zu sehen, die internationale Bedeutung des Staates Griechenland bescheiden einzuschatzen und doch der Auffassung zu sein, daβ sein Land etwas Einzigartiges darstellt, und zwar etwas ganz besonders Einzigartiges? Was bleibt ihm?
Eigentlich nichts. Nichts jedenfalls, was ihn nicht der Gefahr aussetzt, sich lacherlich zu machen. Und daw ist ja nun wirklich kein speziell griechishes Problem. Daβ aber Jorgi Jatromanolakis dieses Risiko sehr bewuβt eingeht, ist ihm hoch anzurechnen. Autoren aber wie Jatromanolakis, wie gut oder nicht gut sie auch immer sind, machen die Fremdheit dieses Landes deutlicher und damit die Chancen eines seriosen Umgangs mit ihm aussichtsreicher…

Jochen Jung
Εφημ. DIE ZEIT, 5.11.1998

Ανωφελές Διήγημα

…Πολύ σπάνια κείμενο μοιάζει -όπως το "Ανωφελές Διήγημα" - να έχει ως αποκλειστικό του θέμα το πολύ ιδιάζον γλωσσικό μας παρελθόν και δείχνει ταυτόχρονα να συνθέτει μια πρόταση για το πώς να το προσεγγίσουμε και να το κάνουμε να μιλήσει για μας· ελάχιστα είναι τα πεζά που σε προκαλούν, σε τόσο μεγάλο βαθμό, να στραφείς προς τα πίσω και να ανιχνεύσεις τις πηγές που τα τροφοδοτούν, να ψάξεις εντατικά για να εντοπίσεις την προέλευσή τους…
… Ο Γ. Γιατρομανωλάκης είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες πεζογράφους της μεταδικτατορικής λογοτεχνίας.

Ελισάβετ Κοτζιά
Κριτικός λογοτεχνίας
Εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 6-6-1993

Ερωτικόν. πεζογραφήματα, Αθήνα, Κέδρος, 1995. Σελ. 181 ISBN: 960-04-1085-2

Metaphor and the poetics of the author' s pursuit give the work its cachet and flavor. They provide the text with its pleasures and resonance, and at times its comedy, delicately elevating the subject beyond vulgarity to levels of beauty. Rare erudition and learning mark Yatromanolakis' s writing; the book may well be a candidate for "classic" status in modern Greek literature.

Kevin McGrath
Περιοδ. HARVARD REVIEW, No 17. Fall 1999

…O Γ.Γ. συνθέτει μια πρόζα ερωτικότατη λιγυρή και παιχνιδιάρα, περί της φύσεως των σωμάτων και των αιδοίων, περί των αφροδισιακών στάσεων και λόγων, με οδηγίες και φίλτρα και φάρμακα για αρές και μαγγανείες, με στοχασμούς για τη θλίψη του έρωτος. Με γλώσσα πολύχυμη και πολύτροπη…
Ο συγγραφέας συνθέτει έναν αισθησιακό Καζαμία, χωρίς ταμπού, ανδροκρατικό μεν (ως εκ της υφολογικής συνθήκης), που όμως διαβάζεται με αδιάπτωτο ενδιαφέρον και για τη διαπραγμάτευση του θέματος και για το απολαυστικό φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας που προσφέρει με διονυσιακή απλοχεριά.

Νίκος Ξυδάκης
Δημοσιογράφος
Περιοδ. ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, 25-8-1995.

Πως είναι δυνατόν ένας συγγραφέας να είναι τόσο συνεπής και ενιαίος σε όλο το έως αυτή τη στιγμή έργο του και παράλληλα να μπορεί να αιφνιδιάζει με κάθε νέο βιβλίο του;…
Το βιβλίο είναι "παιδαγωγικό" αλλά και ανάλαφρο. Απώτερο σκοπό του αποτελεί η απαλλαγή του έρωτα από το αγοραίο, η αναγωγή του σε ιερή απόλαυση και η καθιέρωσή του ως λογοτεχνικής και μουσικής δημιουργικής πράξης. Τον σκοπό αυτόν υπηρετεί ένας ιδιότυπος νατουραλισμός που γίνεται τόσο αισθαντικός και τρυφερός ώστε να διαποτίζεται από ιερότητα και σαγήνη και να μεταμορφώνεται σε μια πρόζα αυθεντικά ποιητική, απαλλαγμένη από κάθε ποιητική επίφαση…

Βαγγέλης Αθανασόπουλος
Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Παν/μίου Αθηνών.
Περιοδ. ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

Στην Κοιλάδα των Αθηνών, μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος, 2000 Σελ. 293. ΙSBN: 960-04-1850-0

Στο μυθιστόρημα του Γιωργή Γιατρομανωλάκη "Στην Κοιλάδα των Αθηνών" πρωταγωνιστεί ένας βραδύγλωσσος φωτογράφος από τη Λάρισα. Ένα φυγάνθρωπο οντάριο που έχει αναγάγει ως σκοπό της καχεκτικής ζωής του τη συγκέντρωση φωτογραφιών από παρελάσεις της 25ης Μαρτίου μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. επετείους που καλύπτουν μισό αιώνα εθνικού βίου. Έμμεση αθηναιογραφία; Ανάλαφρη περιήγηση στη νεότερη Ιστορία μας; Παρωδία των μεγάλων συμβόλων και ερεισμάτων της ζωής; Μελαγχολική ενατένιση της λυτρωτικής δύναμης της τέχνης; Όπως και να το εκλάβεις, ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας, στοχάζεται πάνω στη φυσιογνωμία της νεότερης Ελλάδας αλλά και στη διαδικασία της γραφής.

Μισέλ Φάις
Συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας
Εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 29-12-2000

Στην κοιλάδα των Αθηνών

Τεχνικά, το μυθιστόρημα του Γιατρομανωλάκη αποτελεί, νομίζω, υπόδειγμα γραφής. Εδώ έχουμε ένα κείμενο που καταφέρνει να συνδυάσει με τον καλύτερο τρόπο τον μοντερνισμό με τη λογική οργάνωση του θεωρήματος που απαιτεί η φόρμα. Κάθε μυθιστόρημα είναι ένα θεώρημα που ο συγγραφέας καταπιάνεται να το αποδείξει. Ο Γιατρομανωλάκης αποδείχνει περίτρανα το δικό του. Και αποδείχνει μαζί πως μπορεί κανείς να είναι μοντέρνος και νεωτερικός τόσο περισσότερο όσο πατά τα πόδια του πιο εδραία πάνω στην παράδοση της τέχνης του. Αποδείχνει ακόμα πόσο μπορεί κανείς να είναι ποιητικός χωρίς να είναι αισθηματίας, πόσο ερωτικός χωρίς να είναι χυδαίος, πόσο πολιτικός χωρίς να είναι εύκολος. Μα πάνω απ' όλα, πόσο, για να στηθεί ένα μυθιστόρημα μαγευτικό όπως τούτο, χρειάζεται ο συγγραφέας, πρώτος απ' όλους, να έχει μαγευτεί από το θέμα του. Η υψηλή διασκέδαση παραμένει ο μέγιστος στόχος της σημαντικής τέχνης.

Αλέξης Πανσέληνος
Συγγραφέας
Περιοδ. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, τεύχος 1733, 4-2001

Κοιλάδα Αθηνών

Με κάθε καινούργιο μυθιστόρημα, το συγγραφικό σύμπαν του Γ. Γιατρομανωλάκη συμπληρώνεται και ταυτόχρονα επαναπροσδιορίζεται, δείχνοντας τους αρμούς του στις μορφικές αναζητήσεις και αποκαλύπτοντας τις πτυχές του με τις μεταφυσικές ανησυχίες. Ακριβώς όπως συμβαίνει με καθεμία φωτογραφία που προστίθεται στο λεύκωμα του Φίλιππου Μ., ενός ακόμη μοναχικού ήρωα στο πάνθεον των στερημένων και αμαρτωλών, που στήνει ο συγγραφέας το τελευταίο τέταρτο του αιώνα…
"Στην κοιλάδα των Αθηνών", όπως και στην "Ιστορία", ο συγγραφέας προσπαθεί να συλλάβει την ιδιαίτερη κατάσταση στην οποία περιέρχεται ο άνθρωπος όταν πεθαίνει. Μετά τη διάγνωση του θανάτου, πανάρχαιες δοξασίες επιμένουν πως η ψυχή γυρνοβολάει το σαρκίο, αρνούμενη να αποδεχτεί την άυλη εφεξής υπόστασή της και ποιητές όπως ο Γ. Γιατρομανωλάκης τις πιστεύουν…
Αναμφιβόλως, ένα μυθιστόρημα λυπητερό, για τη ματαιότητα της ζωής και όσους αφοσιώνονται σε ένα έργο, παραμελώντας τις μικρές καθημερινές απολαύσεις.

Μάρη Θεοδοσοπούλου
Κριτικός λογοτεχνίας
Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 28-1-2001