Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Εργάστηκε επί σειρά ετών ως δημοσιογράφος και υπήρξε ο πρώτος διευθυντής σύνταξης του πολιτιστικού περιοδικού Το Τέταρτο, που εξέδιδε ο Μάνος Χατζιδάκις. Από τα μυθιστορήματά του, το Αδιανόητο τοπίο και η Πτώση του Νάρκισσου έχουν εκδοθεί ή είναι υπό έκδοση σε αρκετές ξένες γλώσσες (γαλλικά, ιταλικά, σερβικά, τουρκικά, βουλγάρικα). Το μυθιστόρημα του Η δύναμη του σκοτεινού θεού βραβεύτηκε το 1999 από το Ίδρυμα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Από το 1996 εργάζεται στον εκδοτικό χώρο.

Εργογραφία Τάκη Θεοδωρόπουλου

Μυθιστορήματα

" Ο ψίθυρος της Περσεφόνης
Αθήνα, Άγρα 1985. Σελ.: 168
" Νύχτες στην Αρκαδία
Αθήνα, Ροές 1988, Εστία 1991. Σελ.: 116. ΙSBN: 960-05-0441-5
" Το αδιανόητο τοπίο
Αθήνα, Εστία 1991, Ωκεανίδα 2000. Σελ.: 272. ISBN: 960-410-137-4,
" Η πρώτη του Νάρκισσου
Αθήνα, Εστία, 1994 Σελ.: 233. ISBN: 960-05-0579-9
" Η δύναμη του σκοτεινού θεού.
Αθήνα, Ωκεανίδα, 1999 Σελ.: 240 ISBN: 960-410-095-5

Νουβέλες

" Comme la part du ciel
Ed. Voir 1996, Σελ. 86. ISBN: 2-911930-00-2
" Η τρέλα του μεσημεριού
Αθήνα, Ωκεανίδα 2000. Σελ.: 154. ISBN: 960-410-169-2

Θέατρο

" Όσοι έχασαν τον ύπνο τους
Αθήνα, Καστανιώτης 1997. Σελ.: 116. ISBN: 960-03-1776-3

Δοκίμιο

" Α. Μαρλώ: Οι μεταμορφώσεις της κρυφής Ελλάδας
Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών 1997.

Μεταφράσεις

Στα Γαλλικά

" La chute de Narcisse: roman. [tr.by]: Gilles Decorvet. Arles: Actes Sud, 1995. 226p. ISBN: 2-7427-0322-5

" Le paysage absolu [tr.by]: Gilles Decorvet. Arles: Actes Sud, 1992.
250p. ISBN: 2-868869-897-2

Στα Σερβοκροάτικα

" Nerazumljivi predeo [tr.by]: Gaga Rosic. Beograd: Orfelin, 1995.
220p.
" Noci Arkadijes. [tr.by]: Gaga Rosic. Beograd: Orfelin, 1996.
92p.
" Hapcicob Pad. [tr.by]: Gaga Rosits. Beograd: Prosveta, 1997.
218p.

Στα Τούρκικα

" Narkissos' un Dususu. [tr.by]: Saadet Ozen - Asli Yuce Loof.Can Yayinlazi Ltd, Sti, 1999.

Ο συγγραφέας
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος εμφανίστηκε πολύ νωρίς στα ελληνικά γράμματα - στην ηλικία των 22 ετών. Εξίσου νωρίς διαμόρφωσε ένα ευκρινές αφηγηματικό ύφος, αλλά, κυρίως, ένα χώρο προβληματισμών που τον διαφοροποιεί αποφασιστικά από τα ενδιαφέροντα των ομηλίκων του ομοτέχνων.
Η αρχαιότητα αποτελεί μια σταθερή εμμονή του συγγραφέα: όχι απλώς σαν μυθοπλαστικό πλαίσιο, αλά κυρίως σαν ένα απόλυτο μέτρο για την τέχνη, τον στοχασμό, το ήθος, ένα μέτρο ξένο προς τη σύγχρονη πραγματικότητα, που ταλανίζει ωστόσο τη συνείδηση των ηρώων του. Οι ήρωές του συνθλίβονται από την παρουσία μιας χορείας φασματικών μορφών, αρχαϊκής γενεαλογίας και έντονης ιδεολογικής φόρτισης: αρχαίοι θεοί που λαχταρούν να δραπετεύσουν από την μαρμάρινη φυλακή τους - την ίδια τους την μορφή (Νύχτες στην Αρκαδία, 1987), αγάλματα που βιάζονται από την ύβρη της αρχαιοκαπηλίας (Ο ψίθυρος της Περσεφόνης, 1985, Η πτώση του Νάρκισσου, 1994) το πνεύμα ενός αρχαίου τραγικού, του Ευριπίδη Η δύναμη του σκοτεινού θεού, 1999). Και βέβαια - επίκεντρο στο πολυσυζητημένο, το αρτιότερο, ίσως, έργο του Θεοδωρόπουλου Το αδιανόητο τοπίο (1991) παράμετρος βασική στα υπόλοιπα - το φυσικό τοπίο, "πανάρχαιο έρεισμα του ελληνισμού".
Το πρόβλημα της ταυτότητας, ωστόσο, δεν έχει να κάνει μόνο με το παρελθόν. Στον Ψίθυρο της Περσεφόνης ο ήρωας ξυπνάει, δίχως μνήμη, σ΄ ένα κόσμο θρυμματισμένο, σκιαμαχώντας με τις ασύνδετες ψηφίδες του ιστορικού και προσωπικού του παρελθόντος. Στο Αδιανόητο τοπίο ο καλλιτέχνης ήρωας παλεύει έως αφανισμού με τα υλικά του επιζητώντας την πλήρωση της μορφής - αγώνας αδιέξοδος, αφού δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στο βάρος της πολιτιστικής παράδοσης που τον στοιχειώνει και τον φέρνει αντιμέτωπο με τα όριά του. Στην Δύναμη του σκοτεινού θεού ο σκηνοθέτης πρωταγωνιστής βασανίζεται από μιαν ανεξέλεγκτη αγωνία για το επικείμενο τέλος η οποία ανασκευάζει και αναδιατάσσει όλες τις σταθερές της ύπαρξής του. Το πρόβλημα της ταυτότητας, λοιπόν, που θέτει ο Θεοδωρόπουλος έγκειται στην εναγώνια αναζήτηση ενός προσώπου, αντί της σκιάς που, από βιβλίο σε βιβλίο, θολώνει και χάνεται, προκαλώντας στους ήρωες ένα αφόρητο υπαρξιακό άγχος.
Όσο ο συγγραφέας ωριμάζει, τόσο επεξεργάζεται εντελέστερα το θέμα της ρευστής ταυτότητας, του υπαρξιακού κενού, παράγωγο ενός ακραίου αμοραλισμού και ενός άκρατου ναρκισσισμού. Ο ήρωας του τελευταίου του βιβλίου (Η τρέλα του μεσημεριού, 2001) ένας μεγαλοεπιχειρηματίας που γεύεται κατά κόρον το χρήμα, το σεξ και την εξουσία για να διαπιστώσει πως, στην κορύφωση αυτής της βουλιμικής πορείας, δεν αντέχει πλέον τον εαυτό του, δεν είναι παρά μια διεσταλμένη εκδοχή του πρωταγωνιστή της Πτώσης του Νάρκισσου. Ο τελευταίος διατηρούσε ακόμη ένα δεσμό με τις παλιές αξίες που σφράγισαν τη νεότητά του, μολονότι τις αντιμετώπιζε με έναν αμήχανο σκεπτικισμό ο πρώτος τις έχει αδίστακτα απεμπολήσει, και μάλιστα χωρίς καμία ενοχή. Το αποτέλεσμα είναι μια ζωή στείρα, χωρίς δραματικό περιεχόμενο, ακυρωμένη από τον γενικό κορεσμό. Εξού και ο ήρωας δεν είναι διόλου τραγικός ο αναγνώστης παρακολουθεί την τραγελαφική του πτώση, μόνο και μόνο για να καγχάσει.
Αν θέλαμε να συνοψίσουμε, θα λέγαμε πως το έργο του Τάκη Θεοδωρόπουλου δεν είναι παρά μια, συνεχώς εξελισσόμενη και εμπλουτιζόμενη σπουδή στην νεοελληνική ψυχική ιδιοσυστασία. Και μολονότι ο συγγραφέας ουδέποτε ηθικολογεί, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσει τη φύση των ενοχών και της ευθύνης, γίνεται ένας συγγραφέας κατ' εξοχήν ηθικός.

Κατερίνα Σχινά
Δημοσιογράφος

Τι έγραψε ο Τύπος για τα βιβλία του
ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
(αποσπάσματα από κριτικές και συνεντεύξεις)

Νύχτες στην Αρκαδία, μυθιστόρημα. Αθήνα, Ροές, 1988 σελ. 116
ISBN: 960-05-0441-5

…Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι ένας παραμυθάς και ένας γητευτής. Οι Νύχτες της Αρκαδίας έχουν όλη την ηδύτητα μιας "ανατολίτικης ιστορίας" - και πολύ εύκολα πάει ο νους μας στη Γιουρσενάρ - η οποία μας μαγεύει για να καταφέρει να μας τρομάξει ακόμα περισσότερο, για να μας φέρει αντιμέτωπους με τα νοητικά μας όρια και να βυθοσκοπήσει το κενό μας. Ο Θεοδωρόπουλος τοποθετεί το φιλοσοφικό του μύθο σ' ένα ιστορικό μεσοδιάστημα, την ρωμαϊκή Αρχαιότητα όπου εξακολουθούν να θριαμβεύουν πριν από τον προαναγγελθέντα θάνατο της ειδωλολατρίας - η "πρωτόγονη" πίστη στις ομοιότητες και τις επιφοιτήσεις, στις μεταμορφώσεις και τους δαιμονισμούς.

Michel Grodent
Νεοελληνιστής, δημοσιογράφος

Νύχτες στην Αρκαδία

Το βιβλίο του Τ. Θεοδωρόπουλου είναι ένα παλίμψηστο, μια ιστορία που γράφεται και ξαναγράφεται πάνω σε κάποια άλλη. Ο αρχικός μύθος είναι του αλεξανδρινού ποιητή Ηρώνδα (της ελληνιστικής περιόδου), που ανακαλύφθηκε σε αιγυπτιακό πάπυρο και το Βρετανικό Μουσείο αγόρασε το 1889…
Στην ουσία πρόκειται για μια ειρωνική και κριτική ματιά πάνω στους μύθους της Ιστορίας, που ο συγγραφές επιδέξια αφομοιώνει. Σημασία δεν έχει τόσο η δράση και ο θάνατος του θεού Πάνα, όσο ο συμβολικός χαρακτήρας του τέλους της ειδωλολατρίας και της οριστικής νίκης του Χριστιανισμού. Ο κόσμος του Δωδεκάθεου, που σβήνει μαζί με την ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να γεννηθεί ένας καινούργιος κόσμος με τη δική του μυθολογία.
Αυτό ακριβώς το μεταίχμιο των δύο εποχών είναι το κομβικό σημείο όπου ο αναγνώστης καλείται να ανιχνεύσει αντιστοιχίες με τη δική μας πραγματικότητα. Αρωγός σ' αυτή την προσπάθεια η τεχνική του συγγραφέα που μετασχηματίζει έξυπνα το παλιό υλικό σ' ένα καινούργιο σύνολο.

Νίκος Δαββέτας
Ποιητής
Εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, 27-11-1998

Το αδιανόητο τοπίο, μυθιστόρημα. Αθήνα, Ωκεανίδα 2000. Σελ. 272. ISBN: 960-410-137-4.

…Το Αδιανόητο Τοπίο είναι ένας στοχασμός περί δημιουργίας αλλά και περί της έννοιας του ελληνισμού και των πολιτικών του εκτροπών. Ο συγγραφέας επιδεικνύει εξαιρετική δεξιοτεχνία σε επίπεδο φόρμας εναλλάσσοντας επιδέξια πολύ διαφορετικούς τόνους: ο αχαλίνωτος λυρισμος ορισμένων αποσπασμάτων αντιπαρατίθεται στην ηθελημένη χυδαιότητα του Πάνου Θερσίτη και την ψυχρή αντικειμενικότητα της αφήγησης. Στο πολύ αντιπροσωπευτικό αυτό έργο της νέας ελληνικής λογοτεχνικής γενιάς, ο Τάκης Θεοδωρόπυλος κοιτάζει από μια διαφορετική σκοπιά τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας και τις διφορούμενες σχέσεις που η χώρα του διατηρεί με το παρελθόν της.

Lucile Farnoux
Δημοσιογράφος
Εφημ. LE MONDE, 18-12-1992

To αδιανόητο τοπίο

…Ένα μυθιστόρημα στα όρια του δοκιμίου, υπό την έννοια ότι προσπαθεί να δώσει ζωή σε ιδέες. Ένα βιβλίο που σχοινοβατεί ανάμεσα στην επιθυμία της αφαίρεσης, στην ανάγκη της επιστημονικής σχεδόν ακρίβειας, και την τόσο χαρακτηριστική στους Έλληνες ροπή προς τον κόσμο και την καθημερινή παραφροσύνη…
Σημείο των καιρών, Το Αδιανόητο Τοπίο που κλείνει τους λογαριασμούς του με το πολιτικό μανιχαϊσμό κι αφήνει έκθετους τόσο τους ήρωες της αντίστασης κατά της χούντας των συνταγματαρχών, όσο και την εθνικιστική μεγαλομανία, έγινε δεκτό ευνοϊκά στην Ελλάδα.

Isabelle Guisan
Δημοσιογράφος
Εφημ. LE NOUVEAU QUOTIDIEN, 5-11-1992

To αδιανόητο τοπίο

Όπως και στις ταινίες του Αγγελόπουλου, έχουμε εν προκειμένω να κάνουμε με έναν πολύ ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο αποκαθήλωσης των ιερών και των ταμπού, των συνηθισμένων στερεοτύπων που κυκλοφορούν σχετικά με την ελληνική ιδιοφυία…
(Στο έργο του Θεοδωρόπουλου βρέχει πολύ, όπως και στις ταινίες του ιδιοφυούς σκηνοθέτη που μας χάρισε το έργο Ταξίδι στα Κύθηρα…)

Pierre Mertens
Συγγραφέας
Εφημ. LE SOIR, 30-12-1992

H πτώση του Νάρκισσου, μυθιστόρημα. Αθήνα, Εστία, 1994. Σελ. 233
ISBN: 960-05-0579-9.

Με το ρυθμό καλογραμμένου αστυνομικού μυθιστορήματος, γραμμένη μ' ένα θαυμάσιο καυστικό και ολοζώντανο ύφος, η φοβερή αυτή ιστορία ενός καλλιτέχνη που μοίρα του είναι να ονειροβατεί είναι το έργο ενός ταλαντούχου, νέου έλληνα συγγραφέα. Και εμμονή του αν κρίνουμε από το προηγούμενο μυθιστόρημα του (Το Αδιανόητο Τοπίο, Αctes Sud) είναι οι παγίδες και οι συμβιβασμοί που παραμονεύουν όσους επιδίδονται στη δημιουργία.

Jean - Luc Douin
Δημοσιογράφος
Περιοδικό Telerama, 26-4-1995

H πτώση του Νάρκισσου

…οι αρετές του βιβλίου: σφιχτή αφήγηση, δομημένος ρεαλισμός, πυκνότητα εικόνων, χιούμορ, γλώσσα που ρέει ακατάπαυτα χωρίς φλυαρίες, ταχύτητα στην εναλλαγή καταστάσεων και αιχμηρές λεπτομέρειες μας αποκαλύπτουν τον εσωτερικό περίγυρο του ήρωα, έναν περίγυρο βολεμένο σε μια χαλαρή απροσδιοριστία, σημείο κι αυτή των καιρών…

Ντίνος Σιώτης
Εκδότης περιοδικού ΜONDO GRECO
Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 23-10-1994

Η δύναμη του σκοτεινού Θεού, μυθιστόρημα. Αθήνα, Ωεκανίδα, 1999. Σελ. 240 ISBN: 960-410-095-5.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΟΥΡΑΝΗ 1999 (Ακαδημία Αθηνών)

…Όπως και στο προηγούμενο μυθιστόρημα, την αφήγηση μονοπωλούν οι συνειρμοί του ήρωα. Ένας διανοούμενος των ημερών μας, φαινομενικά εγκεφαλικός στον τρόπο σκέψης, κατά βάθος όμως έρμαιο των παρορμήσεών του, συνομιλεί με το φάσμα του Ευριπίδη. Διφορούμενος, όπως συχνά εμφανίζονται τα πρόσωπα στα έργα του αρχαίου τραγωδού, εμπλέκεται σε ψευδαισθήσεις και φαντασιώνει εναλλακτικές εκδοχές της ζωής του. Άλλωστε αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να διασκεδάσει την αϋπνία την παραμονή μιας ακόμη πρεμιέρα έργου του στην Επίδαυρο…
Μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση ο Τ. Θεοδωρόπουλος αναδεικνύει έναν ακέραιο μυθιστορηματικό χαρακτήρα…

Μάρη Θεοδοσοπούλου
Κριτικός λογοτεχνίας
Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 18-4-1999

Η δύναμη του σκοτεινού θεού

…Ο Θεοδωρόπουλος καταφέρνει, αν και καταπιάνεται με αισθηματικά ερωτήματα, να στήνει μύθους που τρέχουν, που έχουν αφηγηματική ροή και προξενούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Τα μυθιστορήματά του μπορεί να έχουν ένα τέλος αλλά αφήνουν πάντα "ουρές", ερωτηματικά για να συζητηθούν πολύ μετά το κλείσιμο του βιβλίου από τον αναγνώστη. Ο Τ.Θ. μου δίνει την εντύπωση ενός αισθητιστή, ο οποίος όμως ξέρει τι συμβαίνει γύρω του και προσπαθεί να θέσει παλιά ερωτήματα που αναζητούν σημερινές απαντήσεις σε όλους αυτούς που τρέχουν με την ταχύτητα της πληροφορικής και είναι ερωτευμένοι με το millenium.

Γιάννης Μπασκόζος
Δημοσιογράφος
Εφημ. ΕΞΠΡΕΣ, 16-5-1999

Η τρέλα του μεσημεριού, νουβέλα. Αθήνα, Ωεκανίδα, 2000. Σελ. 154 ISBN: 960-410-169-2

…Ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος, που σε όλα του τα βιβλία τον απασχολεί η διαδικασία της δημιουργίας, σ' αυτό το τελευταίο βιβλίο του κατορθώνει κι αγγίζει το κόκαλο. Το πρώτο ως δημιούργημα και δημιουργό. Ένα βιβλίο με τη μορφή ενός μονολόγου που αποδεικνύει το παράλογο της ζωής και το λογικό του θανάτου….
Το καλύτερο βιβλίο του και σίγουρα ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς.

Ελένη Γκίκα
Δημοσιογράφος, συγγραφέας
Εφημ. ΤΟ ΕΘΝΟΣ, 14-1-2001

Η τρέλα του μεσημεριού

…Η νουβέλα αυτή οφείλει μεγάλο μέρος της γοητείας της στη μυστική ιεροτελεστία της αυτοσυνειδησίας που, ωστόσο αρνείται την εύκολη δραματοποίηση. Παρόμοια ιεροτελεστία και παρόμοια κατάληξη του ήρωα διαπιστώνουμε και στο προηγούμενο βιβλίο του Θεοδωρόπουλου, το Η Δύναμη του Σκοτεινού Θεού…
Η κατά στάδια ιεροτελεστία της αθωότητας, επιτρέπει στον αναγνώστη του βιβλίου να δοκιμάσει το δικό του ρόλο ως πολιτικού και κοινωνικού ατόμου. οπότε η πειστικότητα αυτής της κειμενικής "δοκιμασίας" εξαρτάται από την πολιτική εν τέλει στάση του αναγνώστη απέναντι στην αναπότρεπτη πραγματικότητα της μεταμοντέρνας μας συνθήκης…

Άρης Μαραγκόπουλος
Συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας
Εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 19-1-2001

Η τρέλα του μεσημεριού

Βένα Γεωργακοπούλου: Ακόμα κι αν ο ήρωάς σας δεν είναι διανοούμενος, ζωγράφος, συγγραφέας ή σκηνοθέτης, όπως στα προηγούμενα βιβλία σας, αλλά ένα κυνικός επιχειρηματίας, θα 'λεγε κανείς ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τον εαυτό του και τον κόσμο δεν έχει αλλάξει.

Τάκης Θεοδωρόπουλος: "Έχετε δίκιο ότι κατά έναν παράδοξο τρόπο το θέμα που με απασχολεί δεν αλλάζει από βιβλίο σε βιβλίο. Ο ήρωας του "Αδιανόητου τοπίου" είχε έναν αυτοσαρκασμό, που ελάχιστοι κατάλαβαν, και μια απελπισία που την ξαναβρίσκουμε σε όλους τους ήρωες των βιβλίων μου. Στην "Τρέλα του μεσημεριού" ο αυτοσαρκασμός είναι απλώς απόλυτα απελευθερωμένος γιατί είναι η μόνη δύναμη, ο μόνος δρόμος προς την αυτοσυνειδησία. Μου αρέσει η λογοτεχνία όταν μπορεί να πάρει την πλάκα της ζωής στα σοβαρά…

Εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 29-12-2000