Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης γεννήθηκε το 1916 στη Θεσσαλονίκη. Έχει δημοσιεύσει είκοσι δύο ποιητικές συλλογές μέχρι σήμερα. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες και ο ίδιος έχει μεταφράσει Γάλλους, Ισπανούς και λατινοαμερικάνους ποιητές. Είναι μέλος της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών και επισκέφθηκε ως επίσημος καλεσμένος τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρουμανία και την Ισπανία. Έχει λάβει μέρος σε πολλά φεστιβάλ Ποίησης ενώ έχει παρευρεθεί και ως εκπρόσωπος της Ελλάδας σε παγκόσμια συνέδρια και σε διεθνείς συναντήσεις συγγραφέων. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα, το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, το Βραβείο Ουράνη, το Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης Φερνάντο Ριέλο, ο τίτλος του Ιππότη του Γαλλικού Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών και το ευρωπαϊκό Βραβείο Χέρντερ. Το 1995 εκλέχθηκε μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Μιχαήλ Εμινέσκου που εδρεύει στην Ρουμανία και του απονεμήθηκε το Χρυσό μετάλλιο τιμής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Εργογραφία

Φύλλα ύπνου, (ιδιωτική έκδοση), 1949
Επιτάφιος, (ιδιωτική έκδοση), 1951
Χειμερινό ηλιοστάσιο, (ιδιωτική έκδοση), 1955
Το ξύλινο άλογο, (ιδιωτική έκδοση), 1955
Αλφαβητάριο, (ιδιωτική έκδοση), 1955
Η γέννηση των πηγών, Βραβείο Ποιήσεως των Δώδεκα,
Βραβείο του Δήμου Θεσσαλονίκης, (ιδιωτική έκδοση), 1959
Το πέπλο και το χαμόγελο, (ιδιωτική έκδοση), 1963
Η μεταμόρφωση, (ιδιωτική έκδοση0, 1971
Η φθινοπωρινή σουίτα και άλλα ποιήματα, (ιδιωτική έκδοση), 1975
Ταπεινός αίνος προς την Παρθένο Μαρία, (ιδιωτική έκδοση), Βραβείο Ποιήσεως της Ακαδημίας Αθηνών, 1977
Η Άννα της απουσίας, (ιδιωτική έκδοση), 1979
Ενωμένα χέρια, (ιδιωτική έκδοση), 1980
Σύνοψη, ποιήματα, (τόμος Α΄), Θεσσαλονίκη, Εγνατία, 1980, σελ. 184
Σύνοψη, ποιήματα, (τόμος Β΄), Θεσσαλονίκη. Εγνατία, 1981, σελ. 176
Καλειδοσκόπιο, Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1983
Η Ατραπός, Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1984
Fragmenta ή H βλάστηση των ορυκτών, Αθήνα Παρατηρητής, 1985
Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους μαζί με το Δοξαστικό της Ελευθερίας, Αθήνα, Παρατηρητής, 1986.
Ακόμα ένα καλοκαίρι, Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1987, σελ. 40
Σύνοψη, ποιήματα, (τόμος Γ΄), Θεσσαλονίκη, Παρατηρητής, 1988, σελ. 240, ISBN: 960-260-242-2
Φαέθων, Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1992, σελ. 48
Η θαυμαστή αλιεία, Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1993, σελ. 48, Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης Fernando Rielo στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, Νέα Υόρκη, 1988.
Νήματα της Παρθένου, Αθήνα, Κέδρος, 1997, σελ. 136, ISBN: 960-04-1230-7
Άρωμα ενός κομήτη, Αθήνα, Καστανιώτης, 1997, σελ. 56, ISBN: 960-03-1850-6
Όχι πια δάκρυα, Αθήνα, Κέδρος, 1998, σελ. 40, ISBN: 960-04-1551-Χ
Τα δώρα των Μάγων, Αθήνα Καστανιώτης, 1999, σελ. 56, ΙSBN: 960-03-2440-9
Άτριον, Αθήνα, Κέδρος, 2000, σελ. 48, ISBN: 960-04-1813-6

Μεταφράσεις των έργων του

Αγγλικά:
The eye in the mirror, [tr.by]: K. Friar, London, Forest Books, 1991, 164pp, ISBN: 0-948259-59-0
Clasped hands, [tr.by]: K. Friar, (ιδιωτική έκδοση)

Γαλλικά:
Le Voile et le sourire, Paris, St- Germain -des Pres, 1976, 86pp.

Γερμανικά:
Gedichte, [tr.by} Wurzburg, Konigshausen & Neumann, 2000, 324pp, ISBN: 3-8260-1911-3

Ισπανικά:
Fragmenta o La Vegetacion de los Minerales, [tr.by]: E. Mejia, Colombia, Kanora, 24 pp.
Poesia, [tr.by]: H. Castillo, Cordoba-Argentina, Ediciones del Copista, 2000, 92pp, ISBN: 987-9192-54-0
La pesca milagrosa, [tr.by]: V. Ivanovsci, Madrid, Fundacion Fernando Rielo, 1990, 86pp.

Ιταλικά:
Fragmenta o La Vegetagione dei Minerali, [tr.by]: C. Nikas, Αθήνα, Greek Letters 12, 1998-9, 22pp.
Fili della Vergina, [tr.by]: V. Rotolo, Luxembourg, Euroeditor, 1995, 88pp.

Φλαμανδικά:
Sluier en glimlach, [tr.by]: B. Decorte, Antwerpen, Soethoudt, 1979, 84pp.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί ακόμα στα πολωνικά, στα βουλγαρικά, στα ρουμανικά, στα ουγγρικά, στα σερβοκροάτικα και στα πορτογαλικά σε ανθολογίες, περιοδικά και εφημερίδες.

Ο ίδιος έχει μεταφράσει Σαιν - Τζων Περς, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Πάμπλο Νερούντα, Αλαίν Μποσκέ και Στεφάν Μαλλαρμέ ενώ έχει γράψει και δύο δοκίμια σχετικά με το Γ. Σαραντάρη και το Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.


Ο ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης

Η ιδιοσυγκρασία του Βαρβιτσιώτη δεν είναι διανοουμενίστικη, αλλά καλλιτεχνική. Ο ψυχισμός του συγγενεύει πολύ περισσότερο με τις καλές τέχνες (ζωγραφική, γλυπτική, μουσική), παρά με τον καθαρό φιλοσοφικό στοχασμό και τα ιδεολογήματά του, που είναι - και πρέπει να είναι - αποκαθαρμένος από χρώματα, ήχους και πλαστικούς τόνους. Αναζητεί στα πράγματα την καλλιτεχνική τους διάσταση, τις αληθινές φύσεις των τέλειων μορφών. Δεν ιχνηλατεί πραγματικότητες που ήδη υπάρχουν. Οι στίχοι του είναι η μουσική έκφραση μιας προσωπικής οπτικής του κόσμου. Δημιουργεί με λεπτούς και περίτεχνους συνδυασμούς των λεκτικών δομικών λίθων, ποιητικές "μορφές" ιδεατές, πρωτάκουστες, φωσφορικής χροιάς, ενίοτε εντελώς υποκειμενικές ή και ανύπαρκτες, μεταφέροντας στους στίχους του την αίσθηση της ύπαρξης εκείνου που λείπει απ' όλα τ' άνθη, όπως έλεγε o Mallarme.
Ο αισθητισμός στον Βαρβιτσιώτη είναι το μέσο, δεν είναι ο σκοπός. Είναι το πέρασμα για την ανεύρεση της ευδαιμονίας. Ο Βαρβιτσιώτης δεν είναι αχθοφόρος των δοκιμασιών ή των περισυλλογών που μας προκαλούν εξωτερικά συμβάντα. Δεν κάνει ποίηση τις εναντιότητες της ζωής. Ο γεωμετρικός τόπος των σημείων" του, κείται μακράν της καταγραφής ταλαιπωριών και βασάνων.
Η παρουσία του ανθρώπου - αυτού καθ' αυτού- στην ποίηση του Βαρβιτσιώτη, εννοώ ως δρώσας υπόστασης, με τις θυμικές του ιδιότητες, είναι περιορισμένη. Θα έλεγα πως είναι ευκαιριακή ή περιθωριακή, Στην ποίησή του παρακολουθεί κανείς περισσότερο τις προσωποποιήσεις των πραγμάτων, των αντικειμένων και των ιδεών, τις διαθέσεις της ψυχής που εξωτερικεύουν εικονοκλαστικά τ' αντικείμενα. Οι ήρωές του είναι περισσότερο τ' άψυχα παρά οι χαρακτήρες ζωντανών όντων. Από μέσα τους, όμως, εκπορεύεται ένας μυστικός ανθρώπινος πόνος.
Μέσα του φαντασία και πραγματικότητα συγχέονται. Τα πράγματα μεταστοιχειώνονται σε σύμβολα. Ο ποιητικός του λόγος, δεν είναι τόσο λόγος οργανωμένος - εννοώ με την έλλογη διαδικασία του - όσο λόγος σπονδυλωτός. Δεν επιδιώκει ν' αφηγηθεί, αλλά να ρίξει φωτοβολίδες. Τα πράγματα στην ποίησή του δεν διαδραματίζονται. Αντικατοπτρίζονται. Νομίζω πως για τον Βαρβιτσιώτη η ποίηση είναι η μόνη πραγματικότητα που υπάρχει στον κόσμο. Δεν ξέρω, μα η ποίηση αυτή είναι στιγμές που σε πονά. Στον Βαρβιτσιώτη ένιωσα συχνά αυτόν τον ηδονικό πόνο, όταν οι στίχοι του μου έφερναν τη μουσική μιας ουράνιας θύμησης, μιας αλαβάστρινης χειραψίας.
Σε κανέναν Έλληνα ποιητή δεν είδα τόση φωτοχυσία, δεν είδα τόσα βεγγαλικά. Μα προπαντός δεν είδα τόση χλιδή λυρικών εικόνων. Η ποίησή του, κάποτε βιβλική, με τις έντονες εναλλαγές φωτός και σκιάς, είναι "κήπος κεκλεισμένος", όπου συνυπάρχουν όλα τα χρώματα και τ' αρώματα του παραδείσου. Αυτόν τον υπερβατικό κήπο με τα χιλιάδες "ηλεκτρικά φορτία", σε λίγους δόθηκε η χάρη να τον ζωγραφίσουν. Δεν μπορείς να γίνεις καλλιτέχνης, αν η τέχνη δεν υπάρχει μέσα σου. Ο Βαρβιτισώτης είναι ποιητής των αρωμάτων που εγκλείονται σε μικρά φιαλίδια. Δεν γράφει ποιήματα μα κάποια πλοκή, με κάποιο συγκροτημένο μύθο , γεγονός που επιτρέπει να αυτονομούνται οι στίχοι του μέσα στο ποίημα και να μπορούν να υπάρξουν ως fragmenta, δηλαδή ως αυτάρκεις ποιητικές οντότητες. Ακόμη κι ένας στίχος του, μόνος, μπορεί ν' αυτονομηθεί, να υπάρξει ως αυτοτελές ποίημα, χωρίς να χάσει τίποτα από τη λάμψη του. Λίγοι ποιητές μπορούν ν' ανεχθούν ή, για να είμαι ακριβέστερος, ν' αντέξουν, μια τέτοια διάλυση, χωρίς να χάσουν τη φυσιογνωμία τους.

Δημήτρης Νικορέτζος

Τι έγραψε ο Τύπος για τα βιβλία του
ΤΑΚΗ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ
(αποσπάσματα από κριτικές)

"Ποιητής ευρωπαίος μιας σπάνιας ευαισθησίας και βαθύς γνώστης της λυρικής τέχνης, που τον αξίζει ο έπαινος όχι μόνο της ιδιαίτερης πατρίδας του αλλά και των καλλιεργημένων ανθρώπων όλου του κόσμου",

Οδυσσέας Ελύτης
Ποιητής

Η γέννηση των πηγών (ιδιωτική έκδοση, 1959)

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η συλλογή του περιλαμβάνει τα ποιήματα "Χειμερινό ηλιοστάσιο", "Το ξύλινο άλογο" και "Το αλφαβητάριο". Εδώ ο κόσμος του Τ. Βαρβιτσιώτη γίνεται ακόμη πιο πλούσιος. αναπτύσσει σχέσεις με τα πράγματα, και σπάει τα "κρύσταλλα" της μοναξιάς του. Η φαντασία του δοκιμάζει καταστάσεις, μετέχει όλο και πιο πολύ στο περιβάλλον. Μένοντας σε μια ποιητική ανιδιοτέλεια προσεγγίζει το ανθρώπινο.
Με την "Γέννηση των Πηγών", η ποίηση του Τ. Βαρβιτσιώτη περνάει σε νέα φάση. Για πρώτη φορά ίσως, με τόση συνέπεια, στο ψυχικό πεδίο του ποιητή υπάρχουν και συγκρούονται υπόγεια της ψυχής. Κ' η γλώσσα ακόμη έχει διαφοροποιηθεί. Ο ρυθμός του λόγου παίρνει περισσότερους κυματισμούς.
Είναι φανερό ότι ο Τ. Βαρβιτσιώτης έχει μια άρτια ποιητική αγωγή. Το ύφος του είναι προσωπικό και ο καλλιεργημένος λόγος του φτάνει σε λαμπρά αποτελέσματα…

Αλέξανδρος Αργυρίου
Κριτικός Λογοτεχνίας
Περ. ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΕΧΝΗΣ, 10-11-1962

Το πέπλο και το χαμόγελο (ιδιωτική έκδοση, 1963)

Κι η τελευταία ποιητική συλλογή "Το πέπλο και το χαμόγελο" του Τάκη Βαρβιτσιώτη, όπως κι ολόκληρη η ποίησή του, κινείται σ' ένα κλίμα μουσικής, αοριστίας, κι οπωσδήποτε εκείθεν της πραγματικότητος. Οι έννοιες και τ' αντικείμενα έχουν αποβάλει κάθε γήινο βάρος παίρνοντας μια υπόσταση καθαρά ονειρική. Τα πάθη, οι αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου λες κι' έχουν καταργηθεί μέσα σ' αυτή την ποίηση, που κυρίαρχο συστατικό της κρατάει μόνο τη ερωτική σχεδόν, έφεση για ταύτιση με τα πράγματα - χαρακτηριστικό στοιχείο της παιδικότητας.

Τάσος Λειβαδίτης
Ποιητής
Εφημ. ΑΥΓΗ, 29-5-1964

Η φθινοπωρινή σουίτα και άλλα ποιήματα ( ιδιωτική έκδοση, 1975)

Η συλλογή "Φθινοπωρινή σουίτα και άλλα ποιήματα" είναι μία σύνθεση μεγάλων αισθημάτων και μυστικών περιπετειών του ποιητή στον κόσμο. Περιπετειών, ψυχικών ανατάσεων, καθιζήσεων, πικρών καθημερινών θανάτων και ηθικοπνευματικών ανανεώσεων που ντύνονται μιαν αφάνταστη ποικιλία χρωμάτων. Μιαν εντυπωσιακά πλούσια φορεσιά λέξεων, για να πάρουν σχήμα ορατό και να εισδύσουν στην ύπαρξή μας, να πέσουν στον κόσμο της ψυχής μας σαν μικρά φωτεινά άστρα.
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, μεγαλώνει μέσα μας σαν ιερουργός της τέχνης που σκοπεύει - σε ανώτερα επίπεδα. Η ποίηση του γίνεται έτσι έκφραση του πνεύματος που ξεπερνώντας την άγονη στιγμή αγκαλιάζει την αίσθηση του αιώνιου.

Σ.Ι. Αρτεμάκης

Εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, 3-7-1976

Ταπεινός αίνος προς την Παρθένο Μαρία (ιδιωτική έκδοση, 1977)

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

…Το έργο του Τάκη Βαρβιτσιώτη παρουσιάζει πολλαπλό ενδιαφέρον. Για το ήθος του. Για την πυκνότητα σκέψεως και τον δυναμισμό της τέχνης του. Για την περιεκτικότητα των νοημάτων του. Για την ωραία, γυμνασμένη, γλώσσα του…
Με τον "Ταπεινό Αίνο προς την Παρθένο Μαρία" έχουμε, λοιπόν, μπροστά μας νέα ποιητική μορφή, οικοδομημένη με την παραδοσιακή γεύση και με την ανακαινιστική ποιητική λαχτάρα. Κατά συνέπεια, σύνθεση πολυσήμαντη...

Σ.Ι. Αρτεμάτκης

Περιοδ. ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, 14- 20-4-1979

Ενωμένα χέρια (ιδιωτική έκδοση, 1980)

Ποιήματα του 1975 τα "Ενωμένα χέρια", πεμπτουσία των ποιητικών εμπνεύσεων του Τ. Βαρβιτσιώτη, προσφέρουν στους εραστές του λυρικού λόγου, μερικά από τα λαμπρότερα δείγματα του σύγχρονου ποιητικού μας λόγου…
Δεν υπάρχει στην ποίησή του ίχνος εύκολου και αγοραίου, δεν υπάρχει προσποιητός προβληματισμός και κακόγουστος διδακτικός τόνος. Υπάρχει μόνο γνήσια ποίηση, μια αναζήτηση λυτρωμού από το προσωπικό αδιέξοδο του ποιητή, με μοναδικό συμπαραστάτη του, το χέρι που απλώνει στους πιστούς της, ή γνήσια, - και λυτρωτική - Τέχνη.

Μανώλης Γιαλουράκης

Εφημ. ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ 1980

Η Ατραπός. Θεσ/κη, Μπίμπης, 1984

Α΄ ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ

Στην "Ατραπό", όλη αυτή η προσπάθεια μεταλλαγής του μεταφυσικού άγχους σε μουσικά υποκατάστατα, καταλαγιάζει. Η κερδισμένη, χρόνια τώρα, ισορροπία του ποιητή να προβάλει την ονειρική υφή των πραγμάτων, αποπνευματοποιώντας τα, διαταράσσεται. Κατάπληκτος από το βιασμό των ωραίων που πίστεψε και ύμνησε, αρχίζει, συμφιλιωμένος κάπως, να παρατηρεί άμεσα όσα υπάρχουν πέρα από τους "κρυστάλλινους καθρέφτες" και τα "βελούδα του ύπνου" του, επιζητώντας "να δει τις φλέβες του/ να τα ψηλαφίσει". Οι εικόνες, πιο συγκεκριμένες, αποκτούν μιαν αλληλουχία που εντείνει τη δραματικότητα. Οι μεταφορές γίνονται ουσιαστικότερες. Και το ποίημα δονείται από έναν άμεσα εξομολογητικό χαρακτήρα, που αρκετές φορές συγκινεί…

Τάσος Κορφής
Ποιητής
Περιοδ. ΔΙΑΒΑΖΩ, Νο 95, 30-5-1984

Σύνοψη (τόμος Γ΄) Θεσ/κη, Παρατηρητής, 1988. Σελ. 240 ISBM: 960-260-242-2

Η ποίηση του Τάκη Βαρβιτσιώτη είναι εμπνευσμένη από έναν κόσμο ονείρου, που γίνεται μουσική έκφραση και αναλογισμός, μνήμη μιας φθοράς, που μεταμορφώνεται σε κάτι άφθαρτο και λαμπερό. Η ποίησή του παίζει ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο και ξετυλίγεται σε πολύοπτες εικόνες, που ανακαλύπτουν μέσα στη μεταμόρφωση, τη φυγή, τη μοναξιά, τον καθρέφτη μιας μυστικής και άδολης ομορφιάς.
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης μας χαρίζει με τη "Σύνοψη Γ' " μια εξαίρετη πλευρά του ποιητικού του έργου,, που μας εκπλήσσει πάντα με την αισθητική του διόραση και την βυθομέτρηση του εσωτερικού της ψυχής, που εμβιώνει μ' έναν τρόπο σχεδόν μετακόσμιο τα οράματα του κόσμου.

Κώστας Μιχαηλίδης

Περ. ΕΥΘΥΝΗ, Ιούλιος 1990

Φαέθων Θεσ/νικη, Μπίμπης, 1992. Σελ. 48

Στη συλλογή του "Φαέθων" περιγράφει πυκνά, στιλπνά και ουσιαστικά τη σκοτεινή φρίκη του αιώνα μας, παρά τις λαμπρές του επιτεύξεις, του θανατοφορεμένου αυτού αιώνα, με τη δραστικότητα της ιδιότυπης φωνής του, απλής και έντονα εκφραστικής:
Χειριστής σπάνιος της λυρικής τέχνης, καθηλώνει ιλίγγους με τα θαυμάσια αλιεύματά του εκφραστικών ευρημάτων ομορφιάς και στο φως και στο σκοτάδι. Ποιητής ευρωπαίος, όπως τον χαρακτήρισε ο Ελύτης, ο Βαρβιτσιώτης ξέρει, όσο λίγοι, ιχνηλατώντας, να ανασύρει από το βάθος της ψυχής την ομορφιά σε όλη την θαυμαστή αλιεία και των 22 έως τώρα ποιητικών βιβλίων του. Προτού διαβάσεις την υπογραφή του, έχεις επισημάνει πως το ποίημα είναι δικό του, καθώς σε όλους τους εξέχοντες ποιητές, δικούς μας και ξένους…

Γιώργης Κότσιρας

Περ. ΕΥΘΥΝΗ, Ιούλιος 1994

Νήματα της Παρθένου. Αθήνα, Κέδρος, 1997. Σελ. 136 ISBN: 960-04-1320-7

Πρόκειται για μια συλλογή ποιημάτων με όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά του Τ. Βαρβιτσιώτη, όπως λυρισμός, ερωτισμός, εικονισμός, επιγραμματισμός κλπ., να λειτουργούν αυξομειούμενα ξεκινώντας από ήπιους ρυθμούς έκφρασης και φτάνοντας μέχρι και τις εκρηκτικές τους κορυφώσεις.
Στα "Νήματα της Παρθένου", όπως και σε όλην, άλλωστε, την ποίηση του Τ. Βαρβιτσιώτη, η κεντρική συνιστώσα του ποιητικού λόγου είναι η ανεύρεση και προβολή της ομορφιάς, αυτής της διάχυτης και διαρκώς μεταβαλλόμενης ουσίας του κόσμου…

Ηλίας Κεφάλας
Ποιητής
Επίλογος του βιβλίου "Νήματα της Παρθένου"

Όχι πια δάκρυα, Αθήνα, Κέδρος, 1998. Σελ. 40 ISBN: 960-04-1551-Χ

Χωρίς να καταφεύγει σε συνταγές θρησκευτικής ενόρασης, χωρίς να διατυπώνει παράπονα για τα ως τώρα δρώμενα, ο ποιητικός λόγος του Τ. Βαρβιτσιώτη προσανατολίζεται στη διατύπωση μιας στάσης ζωής, μιας σοφής και ανθρώπινης στάσης που λειτουργεί λυτρωτικά τόσο για τον ποιητή-αφηγητή όσο για τον δέκτη-αναγνώστη…

Γιώργος Φρέρης
Αναπληρωτής καθηγητής
Παν/μιο Θεσσαλονίκης
Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 14-2-1999

Τα δώρα των Μάγων. Αθήνα, Καστανιώτης, 1999. Σελ. 56 ISBN: 960-03-2440-9

…Ο πολυβραβευμένος ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης αποκαλύπτει στους αναγνώστες του τα ιερά ύδατα στα οποία βαπτίζει το ποιητικό εγώ του. Ο τίτλος Τα δώρα των Μάγων και το εξώφυλλο από παλαιό χειρόγραφο του Αγίου Όρους τοποθετούν την έμπνευσή του σε ένα εσωτερικό τοπίο που άπτεται του θεϊκού, ενώ η ποίηση που ακολουθεί χαρακτηρίζεται από έντονη τελετουργική διάθεση. Αρχαία μυθολογία και Ορθοδοξία ενώνουν τα χέρια σε έναν χορό μύησης στα μυστήρια της ποιητικής και της συμπαντικής δημιουργίας…

Ζωή Σαμαρά
Καθηγήτρια Παν/μίου Θεσ/κης
Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 23-1-2000